மனித வாழ்வின் அடிப்படை உண்மை, ஒரு படைத்தவன் இருக்கிறான் என்பதே. உலகம் தோன்றிய நாள்முதல் அனைத்து சமூகங்களிலும் ஒரு படைப்பாளர் மீது நம்பிக்கை இருந்துள்ளது. அதனால்தான் இறை நம்பிக்கை மனிதனின் இயல்பான உணர்வாக (fitrah இயற்கை) கருதப்படுகிறது. ஆனால் காலப் போக்கில் சில சிந்தனைகள், தவறான தத்துவங்கள், அறிவை தவறாகப் பயன்படுத்துதல் போன்ற காரணங்களால் இந்த இயல்பான உண்மை மறுக்கப்பட்டது. இதுவே நாத்திகம் எனப்படும் எண்ணக் கோட்பாட்டிற்கு வழிவகுத்தது.
நாத்திகத்தின் இரண்டு வகைகள்
நாத்திகம் என்பது ஒரே மாதிரியான சிந்தனை அல்ல. அதனை இரண்டு வகைகளாகப் பிரிக்கலாம்:
நேரடி நாத்திகம்
இவ்வகை நாத்திகர்கள் இறைவன் என்ற யாரும் இல்லை என்று நேரடியாக மறுக்கின்றனர்.
அவர்கள் கூறுவதாவது, “இந்த உலகம் யாராலும் படைக்கப்படவில்லை; இயற்கை தானாகவே உருவாகி இயங்குகிறது” என்பதே.
தங்களின் அறிவாற்றல், அறிவியல் முன்னேற்றம், பகுத்தறிவு போன்றவற்றை காரணம் காட்டி இறைநம்பிக்கையை மறுக்கின்றனர். ஆனால் அவர்களின் தர்க்கங்களுக்கு உள்ளேயே பல முரண்பாடுகள் காணப்படுகின்றன.
மறைமுக நாத்திகம்
இவ்வகை நாத்திகர்கள் வெளிப்படையாக இறைவனின் உள்ளமையை மறுப்பதில்லை. ஆனால் உண்மையான படைத்த இறைவனை விட்டு விலகி, படைப்பினங்களையோ இயற்கை சக்திகளையோ அல்லது கற்பனை உருவங்களையோ வணங்குகின்றனர்.
உதாரணமாக, சூரியன், சந்திரன், நெருப்பு, கல், மரம் போன்றவற்றை தெய்வமாகக் கொண்டு வழிபடுவார்கள். சிலர் மனிதர்களையே அல்லது மிருகங்களையே தெய்வமாக்கிக் கொள்கிறார்கள்.
உண்மையில், படைப்பினங்களுக்கு இறைவனின் இடத்தை அளிப்பது, உண்மை இறைவனை மறுப்பதற்குச் சமமானது.
இவ்விரண்டு வகையான நாத்திகங்களும் மனிதனை உண்மையான இறைநம்பிக்கையிலிருந்து விலக்கி விடுகின்றன. ஒன்று நேரடியாக மறுப்பு செய்கிறது; மற்றொன்று தவறான வழியில் சிதறடிக்கிறது.
நாத்திகம் உருவாகும் காரணங்கள்
அறிவியல் முன்னேற்றத்தை தவறாகப் புரிந்துகொள்வது – இயற்கை விதிகளை ஆய்வுசெய்து கண்டறியப்பட்டவுடன், சிலர் “இது இயற்கைத் தன்மையே, படைத்தவன் தேவையில்லை” என்று தவறாகக் கருதுகிறார்கள். ஆனால் அந்த விதிகளை அமைத்தவனின் தேவையை கண்மூடித்தனமாக மறுத்தும் மறந்தும் விடுகிறார்கள். உதாரணமாக ஒரு புத்தகத்தை கண்கூடாகக் கண்டும் இதை எழுதியது யாரும் இல்லை என்று கூறுவது போன்ற அப்பட்டமான மறுப்பு அது!
பகுத்தறிவை மறுப்பது - நாத்திகர்கள் பலர் தங்களைப் 'பகுத்தறிவுவாதிகள்' என்று பெயர் சூட்டிக்கொண்டாலும் 'கண்ணால் கண்டால்தான் நம்புவேன்' என்று பகுத்தறிவு கூறும் உண்மைகளை வலுக்கட்டாயமாக மறுப்பதை நாம் காணலாம். உதாரணமாக ஒரு கட்டிடத்தை அல்லது பாலத்தைக் கண்டால் இதைக் கட்டியவன் யாரும் இல்லை என்பதுபோல இப்பிரபஞ்சம் அல்லது மனிதனின் உருவாக்கத்தின் பின்னால் யாரும் இல்லை என்று இவர்கள் கூறுவதை நாம் காணலாம்.
தனிப்பட்ட அகங்காரம் – “நான் அறிவேன்; எனக்கு யாரும் தேவையில்லை” என்ற அகந்தை மனநிலையும் நாத்திகத்திற்கு இட்டுச்செல்லும் வழியாகிறது.
சமூக, அரசியல் காரணிகள் – சில காலங்களில் மதத் தலைவர்கள் செய்த தவறுகள்,
மதத்தின் பெயரில் நடந்த அநீதிகள் ஆகியவை மனிதர்களை மதத்திலிருந்து விலக்கி, நாத்திகத்திற்குத் தள்ளுகின்றன.
ஆர்வமின்மை மற்றும் வாழ்க்கைச் சோர்வு – உலக வாழ்க்கையின் சிக்கல்களில் சிக்கித் தவிக்கும் சிலர் இறைவன் பற்றிய தேடலை புறக்கணித்து “இறைவன் இல்லை” என முடிவெடுத்து விடுகிறார்கள்.
நாத்திகத்தின் விளைவுகள்
உள்ளார்ந்த வெறுமை – இறைவனை மறுக்கும் மனிதன், வாழ்வின் நோக்கத்தைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் உள்ளார்ந்த வெறுமையை அனுபவிக்கிறான்.
ஒழுக்கச் சிதைவு – “கண்கூடாக இல்லாதவன் இல்லை” என்ற நம்பிக்கை உருவாகும்போது, எந்தத் தவறும் செய்யலாம் என்ற மனநிலை மனிதனை ஆள்கிறது.
சமூகப் பிரச்சனைகள் – நாத்திக சிந்தனையின் அடிப்படையில் அமைக்கப்படும் சமூகங்களில் சுயநலம், வன்முறை, குடும்பச் சிதைவு போன்றவை அதிகரிக்கின்றன.
ஆரோக்கிய பாதிப்புகள் – இறைநம்பிக்கையின்மையால் ஏற்படும் மனஅழுத்தம், பயம், மனச்சோர்வு போன்றவை உடல்நலத்திற்கும் தீங்கு விளைவிக்கின்றன.
மனிதகுலத்துக்குள் பிளவு - நாத்திகம் தான்தோன்றித்தனம் மூலம் மனிதர்களைப் பிரித்து விடுவதால் அவர்களிடையே பெரும் பிளவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. அதனால் இனம், நிறம், மொழி போன்றவற்றின் அடிப்படையில் இயல்பாகவே பிரிந்து கிடக்கும் மக்களிடையே ஒருங்கிணைப்பை ஏற்படுத்துவது கடினம். அதனால் தீமைகள் அல்லது அநீதிகளுக்கு எதிராகப் போராட மக்களை ஒன்றுதிரட்டுவதும் அல்லது இணைப்பதும் கடினமாகிறது.
ஆக, நாத்திகம், எந்த வடிவிலேயே இருந்தாலும், மனிதனை உண்மையான இறைநம்பிக்கையிலிருந்து விலக்கி விடுகிறது. மனிதன் தன்னுடைய படைப்பாளரை உணர்ந்தால்தான் வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் உண்டு; நோக்கமும் திசையும் கிடைக்கும். எனவே நாத்திகம் என்பது மனித உள்ளத்தின் இயல்பான இறை உணர்வுக்கு மிகப்பெரிய தடையாகும்.
=============
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக